Tafellamp, Duitsland 1926
Bodem in mat glas. Stam in buisvormig glas met verchroomde staaf aan de binnenkant. Kap in melkwit glas geblazen op een houten mal. Maximaal aanbevolen lamp is 60W. Gemaakt in Italië.
Dit is een variatie op de tafellamp 1924, waarbij gebruik wordt gemaakt van matglas met buisvormige glazen steel en melkwit geblazen glas. De werkende delen van de lamp zijn zichtbaar; de ondoorzichtige glazen kap, een type dat vroeger alleen voor industriële verlichting werd gebruikt, helpt het licht te verspreiden. Door het gebruik van eenvoudige geometrische vormen - cirkelvormige basis, cilindrische schacht en conische kap - bereikte Wagenfeld "zowel maximale eenvoud als, in termen van tijd en materiaal, de grootste besparing."
Wilhelm Wagenfeld
Wilhelm Wagenfeld, geboren in Bremen in 1900, studeerde aan de Kunstgewerbeschule en begon daarna aan zijn leertijd als zilversmid. In 1923 was hij student aan het metaalbewerkingslaboratorium van het Bauhaus, gerund door Moholy-Nagy, Wagenfeld werd assistent in 1926 en leraar in 1929. In de daaropvolgende jaren begon hij te werken in de industrie: de Jenaer Glaswerke, de Vereinigte Lausitze Glaswerke , en de Rosenthal porseleinfabriek. Na de oorlog verhuisde Wagenfeld naar Berlijn waar hij industriële vormgeving doceerde, eerst aan de Leibrutz Academy en daarna aan de Fine Arts School. Wagenfeld, bekend als "de moderne vakman", wist zich in te passen in het industriële systeem. Het is niet verrassend dat zijn naam nauw verbonden is met Bauhaus in Weimar, een verbazingwekkende broedplaats van baanbrekende experimenten en toegepaste kunst.
