DRAAGBARE TAFELLAMP, FRANKRIJK 1928

Deze creatie van tafelverlichting is sinds die tijd de invloed geworden van een heel genre van verlichting. Al in 1900 begon hij zijn artistieke loopbaan als student van de beroemde Ecole des Beaux-Arts in Parijs, waar hij zich toelegde op architectuur en design. In de jaren twintig stond hij in de ontwerpwereld al bekend om zijn complexe constructies en innovatief gebruik van architectonische ruimte. Chareau begon tegen het midden van de jaren twintig belangstelling te krijgen voor de kubistische ruimte en kort daarna werden zijn ontwerpen zeer sculpturaal. Hij staat bekend om zijn gebruik van het combineren van materialen zoals licht gehamerd staal, ongepolijste metalen en rijk mahonie.

Pierre Chareau

De Franse architect en ontwerper Pierre Chareau kwam voor het eerst onder de aandacht door het werk dat hij na de Eerste Wereldoorlog exposeerde op de Salon dAutomne en de Société des ArtistesDécorateurs. Hij droeg bij aan de studie van de Ambassade Francaise op de tentoonstelling in Parijs in 1925 en verdeelde vervolgens zijn tijd tussen meubelontwerp en architecturale werken, waaronder de Beauvallon Golf Club (1927), het interieur van het Grand Hotel de Tours (1929) en zijn Maison de Verre (1928-31), zo genoemd vanwege een innovatief gebruik van glastegels aan de buitenzijde. Hij was lid van de Union des Artistes Modernes vanaf het begin in 1930. Zijn stoelontwerpen van de vroege jaren 1920 tonen een voorkeur voor onversierde ruime ronde vormen, uitgevoerd in hoogglans gepolijst hout – mahonie, walnoot, eiken, essen of esdoorn – met rijke bekleding. Later in het decennium begon hij te experimenteren met meubelen waarbij hij metalen frames gebruikte voor openbare opdrachten zoals bars, hotels en clubs. Zijn ontwerpen voor stoelen, krukken, tafels en kasten in hout en metaal kregen veel lof van hedendaagse publicaties vanwege hun functionele benadering en combinatie van elegantie en technisch vernuft.